برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
🚶🏻♀️در این کودکان معمولاً ترس از ارتفاع و سطوح بیثبات(مثل تخته تعادل)هم وجود داره. (با کلیک روی کلمات کلیدی میتوانید اطلاعات بیشتر و کاملتری راجع به هر کدام از مطالب گفته شده را در قسمت مربوطه بیابید...)
.
🙇🏻♂️این کودکان به خاطر وجود این مشکلات اغلب اعتماد به نفس پایینی دارن و حتی اگه توانایی انجام یه تمرین رو داشته باشند بازم از انجام درستش اجتناب میکنن و دچار استرس میشن.
.
💡در این مواقع بهترین راه حل اینه که در شروع کار،سختی و شدت هر تمرین رو به آسونترین حد ممکن برسونیم و ذره ذره در حین انجام اون تمرین،سختی تمرین رو به نحوی که کودک متوجه نشه زیاد کنیم.
.
🤝اینجوری اضطرابش خیلی کمتر میشه،دیگه مقاومت نمیکنه و با تمرین ارتباط خیلی بهتری برقرار میکنه.
چون فکر میکنه از ابتدا تا پایان کار همهچی مثل لحظهی شروع تمرین بوده و تغییری ایجاد نشده.در واقع یه جورایی سرش کلاه میره😉.
.
🔝در تمرین بالا وقتی من میبینم کودک برای جفتپا پریدن روی استپ جلویی ،از یک فاصلهی نرمال،ترس داره،فاصلهی استپها رو به نزدیکترین حد ممکنش میرسونم و هر بار که کودک بعد از جفت پا پریدن،پشتش به من هست ،یکم فاصله استپها رو بیشتر میکنم ،طوری که کودک متوجه این تغییر نشه.
.
✅اینطوری میشه سختی و چالشبرانگیزی تمرین رو تا حد توانِ واقعیِ کودک پیش برد و به مرور در هر جلسهی درمان،در شروع کار،از یک فاصلهی بیشتر،کار رو آغاز کنیم.در این روند کودک هم کمکم مهارتش بالا میره و به خودباوری میرسه